Index Medicus for the Eastern Mediterranean Region (IMEMR) Index Copernicus ResearchBible J-Gate I2OR ROAD CiteFactor Scientific Indexing Services SID Magiran Google Scholar رتبه علمی پژوهشی از کمیسیون نشریات وزارت بهداشت
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، رشت، صومعه سرا، ایران ، Habibiaboozar@yahoo.com
چکیده: (1103 مشاهده)
توسعه سریع و مداوم پرورش میگو احتمالاً منجر به یک سری تحولات مضر برای محیط زیست و سلامت انسان شده است. تخریب جنگل های حرا، شکوفایی جلبک های مضر در آبهای ساحلی و استخرهای پرورش میگو، معرفی گونه های غیربومی، کاهش ذخایر آبزیان و کاهش کیفیت آب از جمله مهمترین مشکلات زیست محیطی عنوان شده است. استفاده گسترده و نامحدود از آنتی بیوتیکهابرای جلوگیری از عفونتهای باکتریایی در صنعتپرورش میگو، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، در این امر نقش داشته است. از طرفی استفاده از مقادیر زیادی آنتی‌بیوتیک که باید با غذای میگو مخلوط شود نیز مشکلاتی را برای سلامت انسانایجاد می کند و فرصت حضور آنتی‌بیوتیک‌های باقیمانده در گوشت و فرآورده های میگو را افزایش می دهد. بنابراین، به نظر می رسد کهتلاش های جهانی برای ترویج استفاده منطقی تر از آنتی‌بیوتیک های پیشگیرانه در آبزی‌پروری موردنیاز است. زیرا شواهد نشان می دهد که این استفاده نامحدود برای ماهی ها، حیوانات خشکی، سلامت انسان و محیط زیست مضر است. پیشنهاد می شود با توجه به اصول برنامه بهره برداری پایدار از محیط زیست برای فعالیت های مختلف اقتصادی از جمله احداث مزارع پرورش میگو برنامه‌ریزی شود، همچنین تلاش‌های نظارتی به طور معمول برای پیش‌بینی اثرات احتمالی مورد نیاز است. پایش های آب خروجی مزارع آبزی پروری، بخشی از ارزیابی‌های مورد نیاز برای درک اثرات زیست‌محیطی است که ممکن است شامل اندازه‌گیری‌های کیفیت آب، غلظت مواد مغذی، خروجی‌های مواد آلی، مواد شیمیایی و باکتری‌های باقی‌مانده‌ای باشد که بر کیفیت محصول تأثیر می‌گذارند.
Habibi A, Hedayati A, Mousavi-Sabet H. The Environmental Impact of Shrimp Aquaculture on the Coastal Pollution and the Human Health (Iranian Coast). J Mar Med 2023; 5 (2) :99-108 URL: http://jmarmed.ir/article-1-403-fa.html
حبیبی ابوذر، هدایتی سید علی اکبر، موسوی ثابت سید حامد. اثرات زیست محیطی مزارع پرورش میگو بر آلودگی سواحل جنوبی کشور و سلامت انسان. مجله طب دریا. 1402; 5 (2) :99-108
