دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گرمسار، سمنان، ایران ، hhpeiman@gmail.com
چکیده: (8091 مشاهده)
زمینه و هدف: کارکنان نظامی بخصوص نیروهای دریایی، در معرض استرس زاهای زیادی هستند که می تواند منجر به فرسودگی شغلی آنها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی در بین پایوران دریایی و ارتباط آن با تنبیهات و تشویقات سازمانی انجام شد. روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال 1395 در جنوب ایران انجام شد. با توجه به معیارهای ورود و خروج، پایوران دریایی با روش تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. در ابتدا اطلاعات دموگرافیک و همچنین تشویقات و تنبیهات با خوداظهاری افراد شرکت کننده در چک لیست ثبت شد. برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسشنامه استاندارد گلدارد (GBI) استفاده شد. یافته‌ها: تعداد 130 نفر از پایوران دریایی بررسی شدند که میانگین سنی کل افراد 6/7±35/7 سال بود. میانگین امتیاز فرسودگی شغلی در کل افراد 0/74±4/06 است. این امتیاز در حد متوسط به بالا فرسودگی شغلی قرار دارد و نشاندهنده این است که فرد وضعیت زیاد خوبی ندارد و باید بیشتر مراقب خود باشد. تعداد 86 نفر (65/3 %) فرسودگی متوسط و زیاد داشتند. تشویقات (0/03=p) و تنبیهات (0/001=p) تاثیر معنی داری در فرسودگی شغلی کارکنان داشت. دیگر متغیرهای سازمانی بررسی شده ارتباط معنی داری با فرسودگی شغلی نداشت. نتیجه‌گیری: فرسودگی شغلی اکثر پایوران دریایی مورد مطالعه در سطح متوسط می باشد. بنابراین می طلبد که مسوولان توجه بیشتر به علل فرسودگی شغلی و رفع آن داشته باشند. کاهش تنبیهات و افزایش تشویقات (عوامل سازمانی) می تواند نقش موثری در جهت کاهش فرسودگی شغلی داشته باشند.
