Index Medicus for the Eastern Mediterranean Region (IMEMR) Index Copernicus ResearchBible J-Gate I2OR ROAD CiteFactor Scientific Indexing Services SID Magiran Google Scholar رتبه علمی پژوهشی از کمیسیون نشریات وزارت بهداشت
دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران ، rezaie.m26@gmail.com
چکیده: (1334 مشاهده)
زمینه و هدف: کیفیت نامناسب آب و وجود آلاینده‌هایی همچون نیترات نقره در آب می‌تواند باعث ایجاد استرس در ماهیان شده و با کاهش عملکرد ایمنی ماهیان سبب به خطر افتادن سلامتی آنها گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف پربیوتیک قارچ صدفی (Pleurotus ostreatus) بر شاخصهای ایمنی سرم ماهی تیلاپیا مواجه شده با سم نیترات نقره بود. روش‌ها: تعداد 120 بچه ماهی تیلاپیا به مدت 42 روز در 4 گروه آزمایشی (هر گروه: 10عدد ماهی) با 3 تکرار شامل تیمار 1) شاهد، فاقد پربیوتیک قارچ صدفی، تیمار 2) غذای حاوی 0/05، تیمار 3) غذای حاوی 0/1 و تیمار 4) غذای حاوی 0/2 درصد پربیوتیک قارچ صدفی تقسیم شدند. به هر کدام از گروه‌ها غلظت 0/5ppm سم نیترات نقره به مدت 16 روز اضافه گردید. در پایان شاخصهای بیوشیمیایی ماهیان در سرم سنجش شد. یافته‌ها: شاخصهای بیوشیمیایی سرم در گروه‌های تغذیه شده با قارچ صدفی (0/05، 0/1 و 0/2 درصد پربیوتیک قارچ صدفی) که در معرض سم نیترات نقره بودند، با گروه شاهد اختلاف معنی‌داری داشتند (0.05>P). استفاده از قارچ صدفی اثر مثبتی بر شاخصهای بیوشیمیایی سرم داشت و در میان این شاخصها؛ بر سطح آنزیم AST، آلبومین، گلوکز و پروتئین کل اثرات بهتری را نشان داد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که سطح 0/2 درصد پربیوتیک قارچ صدفی، می‌تواند تا حدی اثر سم نیترات نقره را در ماهی تیلاپیا خنثی کند.
Kakavand F, Rezaieshadegan M, Iri A, Hedayati S A. Prebiotic Effects of Pleurotus Ostreaus on Biochemical Parameters of Serum of Tilapia (Oreochromis Niloticus) Exposed to Silver nitrate (AgNO3). J Mar Med 2021; 3 (3) :169-179 URL: http://jmarmed.ir/article-1-211-fa.html
کاکاوند فرحناز، رضایی شادگان مریم، ایری عاطفه، هدایتی سید علی اکبر. اثرات پربیوتیک قارچ صدفی (Pleurotus ostreaus) بر پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون بچه‌ماهی تیلاپیا (Oreochromis niloticus) در مواجهه با نیترات نقره. مجله طب دریا. 1400; 3 (3) :169-179
