دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران ، psy.eskandari@gmail.com
چکیده: (3750 مشاهده)
زمینه و هدف: افراد نظامی بخصوص مرزبانان دریایی معمولاً در شرایط سخت آب و هوایی و دور از خانواده در معرض خطرات و آسیب‌های جسمی و روانی بسیار هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سلامت روان با میزان توقف در یک جزیره ایرانی در بین افراد نظامی انجام گرفت. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع تحلیلی بوده و جامعه مورد مطالعه، شامل همه کارکنان نظامی مستقر در یک جزیره ایرانی می‌باشد. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد. بررسی سلامت روان با استفاده از پرسشنامه SCL90-R انجام گرفت. میزان توقف در جزیره بر اساس ماه ثبت شد. تیم پژوهش با حضور در جزیره و توزیع پرسشنامه‌ها در بین نظامیان و جمع آوری داده‌ها، به اجرای مطالعه پرداختند. تحلیل آماری با نرم‌افزار SPSS.18 انجام شد. یافته‌ها: 170 پرسشنامه توسط افراد نظامی مستقر در یک جزیره ایرانی تکمیل شد. میانگین سنی 4/5±23/2 سال بود. میانگین اعزام 30/5±19/1 ماه، حداقل 1 ماه و حداکثر 50 ماه بود. بررسی سلامت روان با پرسشنامه SCL90-R نشان داد که مقیاس های پسیکوتیک، پارانوئید، پرخاشگری، افسردگی، وسواس، جسمانی سازی، PST (تعداد علائم مرضی مثبت) و GSI (شاخص کلی علائم مرضی) دارای میانگین نمره بالای یک بوده اما نشان دهنده وضعیت مرضی می‌باشند و هیچکدام وضعیت اختلال روانی را نشان نمی‌دهد. با افزایش مدت حضور در جزیره، میانگین نمرات مربوط به همه مقایس‌ها بطور غیرمعنی داری افزایش یافته بود. نتیجه‌گیری: با افزایش میزان توقف در جزیره، تاثیر منفی بر سلامت روان افراد نظامی در همه زیرمقیاس‌ها گزارش شد. اگرچه وضعیت سلامت روان افراد نظامی این جزیره در وضعیت اختلال نبود با این وجود باید تلاش‌های بیشتری برای ارتقا سلامت روان افراد انجام شود و از اعزام طولانی مدت نیروهای نظامی به ماموریت های دور از خانواده پرهیز گردد.
