زمینه و هدف: محیط و شرایط سخت خدمت در زندان، سلامت روان سربازان را به مخاطره می اندازد و سطح پرخاشگری و رضایت از زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف این مطالعه مقایسه میزان رضایت از زندگی و ابعاد پرخاشگری سربازان بر اساس نوع ورزش (آبی یا زمینی) و وضعیت تأهل آنها بود.
روشها: جامعه آماری پژوهش تمامی کارکنان وظیفه در حال خدمت در سازمان زندانهای استان مازندران در سال ۱۴۰۰ بودند که سربازان ۳ زندان بابل، ساری و تنکابن با نمونه گیری تصادفی خوشه ای به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند (۱۶۹=n) و نهایتاً ۱۵۳ پرسشنامه کامل تحلیل شد. داده‌ها با سه پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، رضایت از زندگی Diener و پرخاشگری Makarowski و با ۳ بعد پیشبرد هدف، تخریب شخص و جرات ورزی جمع‌آوری شد.
یافته ها: رضایت از زندگی سربازان رشته های زمینی و آبی با یکدیگر تفاوت معناداری دارد و سربازان رشته های آبی رضایت از زندگی بالاتری دارند (۰,۰۵>P). میانگین ابعاد پرخاشگری گروه ورزش های آبی کمتر از گروه ورزش های زمینی است که به‌جز بعد جرات ورزی ازنظر آماری معنادار است (۰,۰۵>P). سربازان مجرد نسبت به سربازان متأهل رضایت از زندگی بیشتری دارند اما این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نیست (۰,۰۵<P). همچنین در میانگین ابعاد پرخاشگری سربازان متأهل و مجرد تفاوت معناداری وجود ندارد (۰,۰۵<P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج که نشان می دهد سربازان مشغول به خدمت در زندان رشته های ورزشی آبی نسبت به سربازان رشته های زمینی رضایت از زندگی بالاتر و ابعاد پرخاشگری کمتری دارند؛ به‌منظور افزایش رضایت از زندگی و کاهش پرخاشگری سربازان مشغول به خدمت در زندان پیشنهاد می شود برنامه‌های ورزشی آبی به‌صورت تفریحی و آموزشی جزء برنامه های اوقات فراغت سربازان قرار گیرد.
