زمینه و هدف: پارکینسون یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مرتبط با سیستم عصبی در بزرگسالان است که امروزه به دومین بیماری پر خطر پس از آلزایمر تبدیل شده است، لذا هدف از این پژوهش مرور نظام‌مند و فراتحلیل مطالعاتی است که به تأثیر تمرینات ورزشی آبی روی تعادل و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته‌اند.
روش‌ها: طرح تحقیق حاضر از نوع مطالعه مروری نظام‌مند و فراتحلیل بر مطالعات درباره افراد مبتلا به پارکینسون از نوع ناشناخته بود. جستجوی مقالات زبان فارسی در پایگاه‌های اطلاعاتی Sid و Magiran، مقالات زبان انگلیسی در پایگاه‌های Science direct, PubMed, Scopus, و Google Scholar بدون محدودیت زمانی تا آوریل سال ۲۰۲۱ با کلید واژه‌های مرتبط با "پارکینسون"، "کیفیت زندگی"، "تعادل" انجام شد. فقط تحقیقات کارآزمایی بالینی وارد مطالعه شدند که نمونه‌های آن‌ها بیماران پارکینسون بزرگسال بودند و به مقایسه تمرینات ورزشی در آب در مقابل مراقبت روزمره یا در برابر ورزش خارج از محیط آبی پرداخته بودند. مولفه‌های اصلی مورد بررسی، تعادل و کیفیت زندگی بیماران پارکینسون بود. میانگین اختلاف (MD) با ۹۵٪ فاصله اطمینان (CI) محاسبه شد و ناهمگنی با استفاده از آزمون ۲I ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار نسخه ۵/۴ Rev Man موسسه کوکران استفاده گردید.
یافته‌ها: بر اساس معیارهای ورود و خروج ۲ مقاله فارسی و ۹ مقاله انگلیسی از ۱۶۱ مطالعه، مورد بررسی جامع قرار گرفت. تعداد شرکت‌کنندگان در مطالعات مربوط به تعادل بیماران پارکینسونی شامل ۲۹۴ نفر و کیفیت زندگی ۱۱۶ نفر بود. سن شرکت‌کنندگان از ۴۷ تا ۷۱ سال (میانگین ۶۳/۲سال) متغیر بود. زمان جلسات از ۴۵ تا ۶۰ دقیقه، دفعات شرکت در جلسات در طول هفته از دو تا پنج جلسه و طول دوره تمرینات از ۴ تا ۱۲ هفته متغیر بود. نتایج فراتحلیل نشان داد که تمرینات آبی نسبت به تمرینات زمینی در مقیاس ۳۹ PDQباعث تفاوت معنی‌دار اندکی در کیفیت زندگی بین بیماران پارکینسون (۰/۱۵- تا ۹/۷۶-)CI ۹۵%، ۴/۹۶- MD شد. همچنین تمرینات آبی نسبت به تمرینات زمینی (در مولفه تعادل با مقیاس تعادل برگ BBS) باعث تفاوت معنی‌دار قابل توجهی (۶/۰۸ تا۲/۱۰)CI ۹۵%، ۴/۰۹ MDشد.
نتیجه‌گیری: ورزشهای آبی در بهبود تعادل و کیفیت زندگی افراد مبتلا به پارکینسون کارآمدتر از ورزش خشکی و مراقبت‌های معمول است. لذا در کنار ورزشهای روزمره در خشکی، تمرین در آب می‌تواند به افزایش کیفیت زندگی و تعادل این بیماران کمک کند و درمانگران از آن در برنامه‌های تمرینی خود برای بیماران استفاده کنند.
