۵ نتیجه برای آمادگی
غلامحسین علیشیری، ابوالفضل شکیبائی، سید رضا حسینی،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۸-۱۳۹۹ )
چکیده
سرمقاله
سمانه میرزائی، هانیه دهقان، محسن قلی نتاج جلودار، روح انگیز نوروزی نیا، خدیجه نصیریانی، عادل افتخاری، لیلا محمدی نیا، محمدحسین دهقانی،
دوره ۳، شماره ۴ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: بیمارستان‌ها از مهمترین مراکز در مواجهه با اپیدمی‌ها هستند و آمادگی مناسب این مراکز تضمین کننده پاسخگویی سریع و مدیریت اپیدمی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آمادگی بیمارستان‌های تابعه دانشگاه علوم پزشکی یزد بعد از پیک سوم کرونا در اپیدمی کووید-۱۹ انجام گرفت.
روش‌ها: مطالعه مقطعی حاضر در سال ۱۴۰۰ به تعیین میزان آمادگی ۳ بیمارستان پذیرنده بیماران کرونایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی یزد پرداخت. ابزار گرآوری داده‌ها، چک لیست ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت ویژه آمادگی بیمارستان‌ها در اپیدمی کووید-۱۹ شامل مشخصات بیمارستان و ۱۱ عنصر با ۱۰۷ سوال بود که توسط مترون یا دبیر کمیته بحران بیمارستان ها تکمیل شد.
یافته‌ها: سه بیمارستان مورد مطالعه از آمادگی ۸۰ درصدی برخوردار بودند. بیمارستان C با مجموع امتیاز ۲۰۳ از امتیاز کل ۲۱۴، بالاترین میزان آمادگی را نسبت به دیگر مراکز درمانی داشت. پس آن به ترتیب بیمارستان B و بیمارستان A با ۱۵۷ و ۱۵۵ در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند. در بررسی هر عنصر کلیدی نتایج نشان داد که در مجموع در سه بیمارستان، کمترین درصد (۵۸ درصد) رعایت مربوط به ارتباطات و تداوم خدمات سلامت ضروری و مراقبت از بیمار است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاضر ضروری است تا بیمارستان‌ها در برنامه‌ریزی‌های آتی برای موج‌های بعدی کرونا و سایر اپیدمی‌ها، اولویت بیشتری برای این حوزه‌ها قائل شوند و نسبت به تجهیز و تدوین دستورالعمل‌هایی در زمینه ارتباطات در شرایط اضطراری اقدام نمایند. در خصوص تداوم خدمات به بیماران نیز برنامه ریزی برای تامین نیروی انسانی متخصص و تامین تجهیزات تشخیصی و درمانی مربوطه و احداث بیمارستان های بحران در استان یزد پیشنهاد می گردد.
مهدی ملازاده، رضا شربت زاده، اسماعیل کرمی، سجاد محمدیاری،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: دفاع از کشور وظیفه نیروهای مسلح آماده و ورزیده است، هدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر تمرینات خودگفتاری بر فاکتورهای آمادگی جسمانی دانشجویان می‌باشد.
روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع) در سال ۱۴۰۱ بود که ۳۰ نفر از آنها به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به ۲ گروه مداخله (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شد. در مرحله پیش‌آزمون ابتدا، زمان هر یک از دانشجوها در دوی ۷۰ متر و حمل مجروح اندازه‌گیری شد. سپس در جلسه‌ای به گروه مداخله، خودگفتاری و نحوه تمرینات آن آموزش داده شد و آنها به همراه تمرینات بدنی که روزانه داشتند ۱۰ جلسه تمرینات خودگفتاری انجام دادند؛ و گروه کنترل فقط تمرینات بدنی روزانه داشتند. بعد از اتمام ۱۰ جلسه تمرین، مرحله پس‌آزمون همانند پیش‌آزمون انجام شد.
یافته ها: در گروه مداخله خودگفتاری پس از ۱۰ جلسه تمرین، میانگین عملکرد در دوی ۷۰ متر از ۱±۴۴/۹ به ۸۲/۰±۷۲/۸ کاهش و میانگین حمل مجروح از ۷۳/۱±۴۱/۹ به ۱۱/۱±۷۰/۸ ثانیه کاهش یافت که با توجه به سطح معنی داری ۰۵/۰ تفاوت معنی دار در عملکرد قابل مشاهده است. میانگین دوی ۷۰ متر در گروه کنترل از ۹۳/۰±۳۸/۹ به ۸۸/۰±۳۶/۹ ثانیه کاهش یافت و همچنین، میانگین حمل مجروح شرکت کنندگان در این گروه از ۴۳/۱±۵۲/۹ به ۴۲/۱±۴۹/۹ ثانیه کاهش یافت که معنی دار نبود (P<۰,۰۵).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بعد از خودگفتاری، عملکرد دانشجویان بهبود یافت. لذا، پیشنهاد می‌شود مربیان و فرماندهان نظامی تمرینات خودگفتاری را در کنار برنامه‌های جسمانی خود برای بهبود عملکرد دانشجویان مدنظر قرار دهند.
مهدی ملازداه، رضا شربت زاده، اسماعیل کرمی، سجاد محمدیاری،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: گذشته از پیشرفت‌های تاکتیکی و فنی در علوم نظامی و تسلیحاتی، مؤلفه روانی جنگ و آمادگی در سال‌های اخیر بیشتر موردتوجه قرارگرفته است، هدف پژوهش حاضر اثربخشی تمرینات EFT بر فاکتورهای آمادگی جسمانی دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع) است.
روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه افسری امام علی (ع) در سال ۱۴۰۱ بود که ۳۰ تن از آنها به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به ۲ گروه مداخله (۱۵ تن) و کنترل (۱۵ تن) تقسیم شد. در مرحله پیش‌آزمون ابتدا، از همه ۳۰ تن آزمون ACRT گرفته شد سپس در جلسه‌ای به گروه مداخله که ۱۵ تن بودند، تکنیک EFT و نحوه تمرینات آن آموزش داده شد و آنها به همراه تمرینات بدنی که روزانه داشتند ۱۰ جلسه تکنیک EFT تمرین کردند؛ و گروه کنترل که ۱۵ تن بودند فقط تمرینات بدنی که روزانه داشتند را در این ۱۰ جلسه تمرین کردند. بعد از اتمام ۱۰ جلسه تمرین مرحله پس‌آزمون همانند پیش‌آزمون انجام شد. تحلیل دادههای مربوط به فاکتورهای آمادگی جسمانی با آزمون تی همبسته در نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه ۲۲ انجام شد.
یافته‌ها: میانگین دوی ۷۰ متر در گروه EFTاز ۷۷/۰±۱۵/۹ به ۷۵/۰±۶۰/۸ و میانگین حمل مجروح در این گروه از ۴۴/۱±۱۶/۹ به ۳۵/۱ ± ۵۰/۸ ثانیه کاهش یافت که با توجه به سطح معنیداری ۰۵/۰ تفاوت معنیدار در عملکرد قابل‌مشاهده می‌باشد (P-Value<۰,۰۵).
نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بعد از ضربه زدن به نقاط مریدین و خودگفتاری عملکرد دانشجویان دانشگاه امام علی بهبود یافت. لذا، پیشنهاد می‌شود مربیان و فرماندهان ارتش EFT را در کنار برنامه‌های جسمانی خود برای بهبود عملکرد دانشجویان و سربازان مدنظر قرار دهند.
محمد نوبخت، علی نصیری، محمد بلال، محسن عباسی فرج زاده،
دوره ۵، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به اینکه پیشگیری از حوادث و بلایا طبیعی همیشه قابل انجام نیست، لذا وجود یک بیمارستان آماده می‌تواند نقش موثری در کاهش مرگ و میر و صدمات ناشی از حوادث داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آمادگی بیمارستان‌های نیروی دریایی در شرایط حوادث و بلایا طبیعی انجام شد.
روش‌ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی- مقطعی در سال‌های ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در ۳ بیمارستان منتخب نیروی دریایی با استفاده از ابزار آمادگی عملکردی مواجهه با حوادث و بلایای طبیعی حیدرانلو و همکاران (۲۰۱۵) انجام شد.
یافته‌ها: میزان آمادگی کلی بیمارستان A با مجموع امتیاز ۴۶۵ و بیمارستان B با مجموع امتیاز ۴۴۲ و C با مجموع امتیاز ۳۷۸ برابر متوسط (۶۰%-۴۱%) می‌باشد. در مجموع ۱۷ بُعد در بیمارستان‌های منتخب بررسی شد. بیشترین امتیاز در حیطه ارزیابی خطر و سامانه هشدار سریع برابر با امتیاز (۱۰۰ درصد) خیلی خوب توسط بیمارستان A کسب شد و کمترین نمره در حیطه امنیت (۹۱/۱۳ درصد) در بیمارستان B ارزیابی خطر با امتیاز (۵/۸۷ درصد) بیشترین امتیاز و کمترین امتیاز بازیابی بعد از بلایا (۲۷/۲۷) ضعیف و برابر ضعیف (۴۰%-۲۱%) در بیمارستان C و بیشترین امتیاز در حیطه ارزیابی خطر برابر با امتیاز (۱۰۰ درصد) خیلی خوب و کمترین نمره در حیطه امنیت برابر بسیار ضعیف (۲۷/۲ درصد) می‌باشند.
نتیجه‌گیری: نتیجه ارزیابی در ۳ بیمارستان نیروی دریایی نشان می‌دهد که مانند سایر بیمارستان‌های غیرنظامی دارای آمادگی متوسطی هستند. همچنین نتایج نشان می‌دهد که بیشترین ابعاد در حوزه اعتباربخشی بیمارستان می‌باشد. این بیمارستان‌ها می تواند با به اشتراک قرار دادن فعالیت های خود در جهت ارتقاء در ارزیابی های بعدی و کسب امتیاز بهتر، هزینه های خود را نیز کاهش دهند.
