زمینه و هدف: رفتارهای پیشگیرانه یکی از مهمترین راهبردهای مبارزه با کووید-19 است. متغیرهای اضطراب کووید-19، سطوح مواجهه با کووید-19 و ادراک خطر جزو پیش بینی کننده های رفتارهای پیشگیرانه است. اما هنوز معلوم نیست که بعد از گذشت یکسال از شیوع کووید-19 در ایران، آیا هنوز این متغیرها نقش مهمی در پیش بینی رفتارهای پیشگیرانه دارند و اگر دارند چه سطحی از این متغیرها و به چه میزان رفتارهای پیشگیرانه کووید-19 را پیش بینی می کنند، هدف پژوهش حاضر پاسخ به این موارد است. روش‌ها: تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه رفتارهای پیشگیرانه، ادراک خطر و اضطراب کووید-19 توسط 184 دانشجو و پرسنل مرد شاغل در یک دانشگاه پزشکی نظامی در تهران اجرا شد. به علت جلوگیری از شیوع کووید-19 از روش نمونه گیری در دسترس و اجرای اینترنتی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد 6 درصد دانشجویان و پرسنل اضطراب کووید-19 شدید و 36/4 درصد ادراک خطر بالا داشتند و 82/1 درصد افراد به میزان زیاد رفتارهای پیشگیرانه کووید-19 را رعایت می کردند. افرادی که سابقه علایم مشکوک به کووید-19 را داشتند، بیش از افرادی که چنین سابقه ای نداشتند، رفتار پیشگیرانه را رعایت می کردند (z=-2.36, p<0.02). افرادی که میزان ادراک خطر پایین داشتند، در مقایسه با کسانی که ادراک خطر بالا (z=-2.95 p<0.003) یا متوسطی (z=-2.76 p<0.006) داشتند، رفتار پیشگیرانه کووید-19 را کمتر رعایت می کردند. بین کسانی که ادراک خطر متوسط و بالا داشتند، در رعایت رفتار پیشگیرانه کووید-19 تفاوت معناداری دیده نشد. بین متغیرهای سن، وضعیت تاهل، سطوح مختلف تحصیلات، سابقه ابتلا به کووید-19، سابقه تماس نزدیک با فرد مبتلا به کووید-19 و اضطراب کووید-19 با رفتار پیشگیرانه کووید-19 رابطه معناداری مشاهده نگردید. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد تنها متغیر ادراک خطر پایین پیش بین معنادار رفتار پیشگیرانه کووید-19 با نسبت احتمالی 0/21 است (0.21=OR). نتیجه‌گیری: ادراک خطر پایین پیش بین مهمتری برای رفتار پیشگیرانه نسبت به اضطراب کووید-19 و سطوح مواجهه با کروناویروس در دانشجویان و پرسنل مرد شاغل در دانشگاه پزشکی نظامی مورد مطالعه در تهران است. ارایه برنامه های غربالگری و آموزش در جهت افزایش ادراک خطر به منظور ارتقا سلامت در شرایط پاندمی کووید-19 پیشنهاد می شود.
